Zonder pijn
Jij was alles voor mij
Mijn rots in de branding
Mijn sterke beer
En jij hield van mij
Tot op een dag
Ik je gezicht nooit meer zag
Je verdween
Spoorloos
Je ging heen
Mijn laatste moment met jou
was vol vreugde
Ook al voelden we de pijn
En de kou
Binnen in je lichaam
De zuster trok mij voorzichtig
bij je vandaan
Ik moest gaan
Je tijd was gekomen
Mijn ogen waren nat
De jouwe ook
Ik fluisterde nog even
Hoeveel ik van je hield
Toen sloot je je ogen
Ik keek nog even achterom
Je ademhaling was rustig
En ik wist
Je stierf goed
Zonder pijn
Mijn rots in de branding
Mijn sterke beer
En jij hield van mij
Tot op een dag
Ik je gezicht nooit meer zag
Je verdween
Spoorloos
Je ging heen
Mijn laatste moment met jou
was vol vreugde
Ook al voelden we de pijn
En de kou
Binnen in je lichaam
De zuster trok mij voorzichtig
bij je vandaan
Ik moest gaan
Je tijd was gekomen
Mijn ogen waren nat
De jouwe ook
Ik fluisterde nog even
Hoeveel ik van je hield
Toen sloot je je ogen
Ik keek nog even achterom
Je ademhaling was rustig
En ik wist
Je stierf goed
Zonder pijn
Reacties op dit gedicht
| De vrouw met duizend gezichten: | Vrijdag, augustus 18, 2006 21:04 |
| dankje maarten! | |
| 2beestrong: | Maandag, augustus 07, 2006 09:29 |
| heeel mooi goed geschreven en een heel mooi verhaal erachter, mooi gedaan hoor tis een beetje droevig maar dat maakt niet uit, ik vind dit een geweldig 2e gedicht van je:D -xxx- maarten |
|
| hiljaa: | Zondag, augustus 06, 2006 19:21 |
| droef maar mooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: De vrouw met duizend gezichten | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2006 | ||
| Thema's: | ||