(wg) Vergane liefdesbrief

Vergane liefdesbrief

En ik voel hoe mijn nagels tikkend woorden maken

terwijl alle andere geluiden verstommen. Maar wat

kunnen zinnen nog uitspreken, als de liefde al lang

geleden vergaan is tot niets anders dan stof. Toch

blijf ik tegen je aanpraten in mijn inkt want misschien

lig jij toch nog met je oren tegen de deuren gedrukt.

Liefste, geef me nog wat tijd en ik zal zwijgen, totdat

mijn hart niet schor meer is. Want de pijnen die jij

op mijn lichaam gekerfd hebt blijven branden omdat

ik weet dat jij mijn ziel kon zijn. Maar tot ik weer lief,

zou kunnen hebben wens ik je slechts een droom;

zacht toe, want zelfs de angst zal ooit gaan vervagen.

Weekgedicht.

Geschreven door

Monique de Boer

Reacties op dit gedicht

Monique de Boer vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

troebadoer:	Woensdag, augustus 02, 2006 22:10
Je inspireerde mij tot wat woorden Dank je

sunset:	Woensdag, augustus 02, 2006 11:34
Treffend invoelend verwoord. Liefs en knuf, sunset

Oxyg�n�e:	Woensdag, augustus 02, 2006 07:31
Subliem!

Bengelmans:	Woensdag, augustus 02, 2006 00:16
droef, maar erg mooi weergegeven! goede nacht lieverd! slaap zacht, droom fijn! hou van je! kusje

Over dit gedicht

Auteur: Monique de Boer
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 02 augustus 2006
Thema's: [Verdriet] [Verlies] [Fictie]