Tranen stromen over mijn wangen,,
Ze maken m'n wangen nat.
Behoor ik tot de aller laagste rangen?
Waarom ben ik m'n leven zat?
De reden waarom ik leef wordt nooit gegeven.
De reden waarom blijft vaag.
In antwoorden vinden ben ik nooit bedreven.
Want ik voel mezelf al zo laag.
Ik heb nergens meer zin in.
Ben niet meer vrolijk, ben niet meer blij.
Elke dag zou ik willen dat ik verging.
Dit leven is echt niks voor mij.
Ik ben moe van het liegen.
Ja, alles is goed!
Waarom ben ik steeds aan het bedriegen?
Waar haal ik nog de moed?
Ik ben gewoon moe van alles.
Wat er zich rond mij speelt.
Ik ben moe van de oneindige les.
Alsof mij dat wat scheelt?
Ik haat de mensen die ik wil haten.
Ik hou van de mensen die ik wil.
Waarom zou ik met vijanden praten?
Als ik alleen van hun stem al ril?
Heb ik vijanden die mij ook haten?
Heb ik vrienden die mij mogen?
Waarom zijn er vijanden die ook lief praten?
Of hebben mijn vrienden misschien gelogen?
Niemand die ik meer vertrouw.
Zelfs mezelf vertrouw ik geen geheim toe.
Wat telkens als ik me met dit gevoel verder schouw.
Ben ik m'n leven als maar meer moe.
Ik heb mezelf wel vaker verraden.
Waarom zal ik dat dit keer niet doen?
Waarom kan ik mijn eigen fouten niet achterwege laten?
Waarom laat ik me dat mezelf niet toe?
Ik haat me om dingen die verleden zijn.
Want ook al is het nog zo lang geleden.
Die fouten doen me nogaltijd pijn.
Zelf om dingen die ik voor andere heb verzwegen.
Altijd zie ik mezelf negatief.
Nooit eens normaal Emma zijn.
Waarom neem ik mezelf niet voor lief?
Zou ik niet beter af zijn als ik gewoon verdwijn?