een zucht van woede
- stroomt eerst door me heen, voordat
ik hem eindelijk uitblaas -
recht in jouw gezicht, liefste.
'ditmaal door jouw toedoen'
is het enige dat er door mijn hoofd gaat
als ik in jouw spijtige ogen kijk
en ik mijn gedachten kil op de grond voor je uitspuug.
daar mijn geweten niet langer wit is
eerder diep donkergrijs
maar nu wel van jouw gesmeek verlost
enkel en alleen omdat mijn adem voortaan zwart zal zijn.