of zwarte toetsen de witte willen onderdrukken
mijn melodie staat in donkere tonen geschreven
mineur is het woord, maar ik voel, o ik voel
een bevrijding en een last van schouders verdreven
even mijn wereld, mezelf er pijn aandoen
woorden zijn te kort en bereiken mij niet meer
verleden is voorbij, maar telkens draaf ik er naar toe
het heeft waarde, maar geen zin en doet zo zeer
ik druk de zwarte toetsen stevig door en door
de knokkels wit gevormd zijn verkrampt te noemen
voor een ander niet aan te horen, ik blijf er stil onrustig
mijn melodie prijzen, in mineur bloeiende bloemen
willem
H.J.: | Vrijdag, juli 21, 2006 22:51 |
ach hoe mooi weer. witte knokkels boven de zwarte toetsen. H.J. |
|
(rottig)appeltje: | Vrijdag, juli 21, 2006 20:34 |
heel erg mooi!! liefliefs appeltje |
|
Lia van der Fluit (L!@): | Vrijdag, juli 21, 2006 13:04 |
werkelijk een schitterend staaltje dichtkunst... laifs,, | |
Jacobs Ivan: | Vrijdag, juli 21, 2006 12:37 |
graag gelezen !!!! | |
sunset: | Vrijdag, juli 21, 2006 11:19 |
Laat bloemen bloeien willem. Gisteren, vandaag, morgen. Maar nooit in mineur. Want wij zijn niet de verliezers. Prachtig poëtisch dit. Liefs en mijn oprecht warme genegenheid, sunset |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 21 juli 2006 | ||
Thema's: |