Je moet weten dat ik van je hou,
en dat ik je nog steeds m'n hele leven toevertrouw.
Maar het gaat nu eenmaal niet meer,
onze liefde deed ons zo vaak zeer.
Nooit zal ik je vergeten,
dat moet je wel weten.
Veel te vaak hadden we onze momenten,
veel te veel dezelfde argumenten.
Nooit heb ik je bedrogen,
nooit heb ik tegen je gelogen.
Altijd vond je wel een rede om ruzie te maken,
om me in m'n hart te kunnen raken.
Als je je zin niet kreeg,
of als ik niet zweeg.
Als ik 1 minuut te laat was,
of in de krant las.
Als ik kou had,
of als ik vroeg "wat?"
Je was zo vaak voor niets kwaad,
ik wist mezelf geen raad.
Nu zeg je dat je anders bent,
dat je terug diegene was die ik eerst heb gekend.
Maar ik kan het risico niet lopen,
zo dadelijk is m'n hart weer gebroken.
Dus aub begrijp het nou,
ik hou best wel van jou.
Maar toegegeven,
dit is niet waar we voor leven ..