Iedereen ziet mij lopen,
niemand ziet wat er in mij schuilt.
ze zien mijn lippen lachen,
maar ze zien niet dat mijn hartje huilt.
ze denken dat ze mij kennen,
gezellig,lief,spontaan.
vanbuiten ben ik de vrolijkheid zelf,
maar vanbinnen ben ik een grote traan.
de mensen denken dat ze mij zien,
maar ze zien mijn nepe ik.
ze kunnen mijn binnenste niet zien,
ze kijken dwars door me heen.
maar op een dag word ik bevrijd door de engelen die boven mij zweven.
dan pas begint mijn echte leven,
zonder problemen aan mij zij.
dan is mijn leven van mij.
dan ben ik eindelijk uit mijn lijden verlost en vrij.
nu is het nog moeilijk en doet het pijn,
maar dan zal al die pijn over zijn.
en dan:
sta ik met open armen in het leven,
om echte liefde te krijgen en te geven!