Een trillende stem verlaat mijn mond
Wanneer ik met je praat
Kijk ik naar de grond
Durf je niet aan te kijken
Vochtig worden mijn ogen
Maar wil het niet laten blijken
Trillende handen langs mijn lijf
Probeer ze stil te houden
En maak me stijf
Maar het wil niet
Kan het niet meer stoppen
Zonder dat jij het ziet
De tranen rollen over mijn wang
Het verdriet is niet meer te keren
Tegenover jou staan maakt me zo bang
Bang dat wanneer ik mijn verdriet toelaat
Je me stom zult vinden
En ik niet de enige zal zijn die me haat
bubbel: | Maandag, juli 03, 2006 11:40 |
echt heel erg mooi verwoord, maar ook wel heel verdrietig | |
~White.Rose~: | Zondag, juli 02, 2006 15:40 |
wauw ontzettendd moooi meis(K)kus hvj | |
nippy: | Donderdag, juni 29, 2006 23:17 |
heel mooi...maar bij liefde hoort ook je onzekerheden laten en durven laten zien....ahum zeg ik....liefs | |
kitkat star: | Donderdag, juni 29, 2006 23:15 |
heel mooi!! sirieus egt mooi gedicht ook hoe je alle omschrijft... wauw... ben er stil van! ik hoop voor je dat alles weer goed komt! liefs, |
|
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 29 juni 2006 | ||
Thema's: |