Ontroerend dat een kind
zo speels zijn tranen verbergt
vervreemd van de buitenwereld
gevallen in een schaduw
verloren in de diepte
Gevaar zit op de loer
dreigt de hoeken mee te nemen
terwijl de muren van tralies
langzaam op je afkomen
Verwarrend van gevoelens
besluitenloos neem ik een stap
verkeerde weg gekozen
nu loop ik daar alleen...
-niemand om me heen, stilte
verwacht dat de eenzaamheid
naast me zou komen lopen, maar
zelfs dat bleek niet zo te zijn-