Turend naar het papier voor me
Zie ik eigenlijk niet wat er staat
Zie de letters dwalen
Zonder dat de gedachten me met rust laat
Nog even en dan is het zo ver
Mijn angst wordt werkelijkheid
Heb mezelf niet meer in de hand
Raak mezelf even kwijt
Nog een paar uur
En dan terug naar waar het begon
Een opgefokt gevoel van binnen
Willend dat ik nu nog terug kon
Nog even
En dan begint de angst
Gedachten komen boven
Het kleine meisje in mij is het bangst
Bang voor het verleden
Bang voor de pijn
Bang voor de gedachten
Die aanwezig zijn
Want ook al is het lang geleden
Het voelt nu even heel dichtbij
Want wat daar is gebeurd
Zit nog steeds diep in mij
Terug gaan
Zal veel herinneringen doen beleven
Wat ik liever zou vergeten
Maar toch mee zou moeten leren leven
~White.Rose~: | Maandag, juni 26, 2006 21:11 |
Herken mezelf er in lieverd.. Maar samen doen we vechten.. Je kan het lieverd!! Liefs jOYce |
|
sunset: | Vrijdag, juni 23, 2006 15:01 |
Eerst een plaatsje geven voor je ermee kunt leven. Integer tonend delend neergezet. Liefs en oprecht warme knuf, sunset PS: Nu heb ik het begrepen (Mijn verwarring titel --- naam). |
|
bubbel: | Vrijdag, juni 23, 2006 13:46 |
lieve schat, het is moeilijk, maar een stap in de goede richting. fijn weekend, weet dat ik aan je denk. kus bubbel |
|
Aquarel: | Vrijdag, juni 23, 2006 13:31 |
Ik herken mezelf en mijn kleine innerlijke meisje hier wel in. Het draagt zo zwaar he? Knuf, Aquarel |
|
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 23 juni 2006 | ||
Thema's: |