Deze arme, kleine meid
Verliet het leven, zonder spijt
Ze keek naar buiten
met pijn in haar hart
Ze zag een meisje
Met bloed op haar bleke gezicht
vermengd met zwarte tranen
Tranen van angst, ze was bang om te leven
ze had het oh zo snel had opgegeven
Ze keek van het meisje
naar het mes in haar arm
en kraste, te diep om wakker te worden
Het werd zwart voor haar ogen
en raakte de grond met een klap
maar vlak voordat haar ogen sloten
zag ze nog even, nog heel even
het meisje, dat met een glimlach en ogen rood
verdween, in de duisternis van de dood
Deze arme, kleine meid,
verliet het leven, zonder spijt