een dicht van vreeHet gemis in hartendroef
als nevel door de mist gejaagden mijn laatste troef
bedrukt in de spiegel staatonthaal ik al de kusten
die dogmatisch maar met tegenzin
mijn lusten verankerde in het zand
dat nu versteend en onbemand
in mij de nachten weent
geruwd waren handen waarmee
ik rotsen sloeg en trossen sleurde
van overzeese daden en soms als
de stilte me deed waadden beijverde
ik mijn sporen in een dicht van vreeelze
H.J.: | Donderdag, juni 22, 2006 05:09 |
dit is weer zo`n echte Elze. schitterbaar en zo mooi om te lezen. dank H.J. |
|
_Zonneschijn_: | Woensdag, juni 21, 2006 19:57 |
Weer zo speciaal prachtig! Liefs |
|
m@rcel: | Woensdag, juni 21, 2006 13:25 |
prachtig gevoelig mooi verwoord en geschreven Liefs m@rcel |
|
L!@: | Woensdag, juni 21, 2006 11:29 |
tijden veranderen... liefskusdoekeltje,, L!@ |
|
manik: | Woensdag, juni 21, 2006 11:24 |
heel mooi ,en gevoel vol. groetjes Hennie |
|
mums: | Woensdag, juni 21, 2006 11:21 |
gevoel weer zo beeldend neergezet. Heel mooi. liefs mums |
|
Klaes: | Woensdag, juni 21, 2006 11:16 |
de dogmatiek hier in is vreemd maar ik bewaar de schoppenboer altijd voor de laatste slag groet/klaes |
|
~MeLoDy~: | Woensdag, juni 21, 2006 11:08 |
prachtig verwoord... gr. MeLoDy |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2006 | ||
Thema's: |