dood maar niet vergeten
Ik zal je gedenken als een ster die eens zo fel aan de hemel scheen.
Tot ze, ze voor je doofden, maar tot het einde bleef je sereen.
Je wou niet dat mensen je zagen als iemand die zocht naar een redder in nood.
Om je te helpen winnen van een onbegrijpelijk iets zoals de dood.
Je was een trotse vader en een zoon, een liefhebbende bovendien.
Zouden ze je in de hemel dan harder nodig hebben misschien.
Ik persoonlijk denk dat ze zich daarin schromelijk vergissen.
Want wij allen hier beneden zullen je onmenselijk missen.
Ik troost me met alle herinneringen die je me eens hebt gegeven.
En zal er waakzaam op toezien dat die verder blijven leven.
Je bent het meer dan waard om bemind en onmisbaar te zijn.
Maar te weten dat je nu rusten mag, verzacht nu onze pijn.
Tot ze, ze voor je doofden, maar tot het einde bleef je sereen.
Je wou niet dat mensen je zagen als iemand die zocht naar een redder in nood.
Om je te helpen winnen van een onbegrijpelijk iets zoals de dood.
Je was een trotse vader en een zoon, een liefhebbende bovendien.
Zouden ze je in de hemel dan harder nodig hebben misschien.
Ik persoonlijk denk dat ze zich daarin schromelijk vergissen.
Want wij allen hier beneden zullen je onmenselijk missen.
Ik troost me met alle herinneringen die je me eens hebt gegeven.
En zal er waakzaam op toezien dat die verder blijven leven.
Je bent het meer dan waard om bemind en onmisbaar te zijn.
Maar te weten dat je nu rusten mag, verzacht nu onze pijn.
Reacties op dit gedicht
| Amber9960: | Dinsdag, september 19, 2006 13:22 |
| ja ook ik denk terug aan die dag toen mijn grote zus dit gedicht mocht opdragen,ook was hij mijn grote broer,met mij misschien wat minder close omdat we niet samen zijn opgegroeid. | |
| dreadqueen: | Woensdag, september 06, 2006 20:58 |
| Als ik dit lees denk ik terug aan de dag dat ik afscheid nam van hem en dat deed pijn maar het leven gaat door en ik koester de herinneringen.Het is nu eenmaal zo dat we soms afscheid moeten nemen van onze dierbaren en hij was toch vooral in mijn jeugdjaren mijn grote broer.Bedankt voor dit mooie gedicht en dat ik het voor hem mocht opdragen.Dikke kus mams | |
| dreadqueen: | Woensdag, september 06, 2006 20:54 |
| Als ik dit lees dan denk ik terug aan de dag va | |
| dreadqueen: | Woensdag, september 06, 2006 20:54 |
| Als ik dit lees dan denk ik terug aan de dag va | |
| elfenkind: | Donderdag, juni 22, 2006 16:00 |
| waw... heel mooi geschreven... ik leef met je mee.. ik heb dit ook doorgemaakt.. nog steeds na een jaar en een half voel ik me kapot vanbinnen maar het leven gaat verder... en je moet je sterks houden .. en weet dat er mensen zijn die aan hem denken en die jou steunen..kus elfenkind |
|
| rintje: | Woensdag, juni 21, 2006 13:25 |
| mooi gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: miss morantisch | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||