Zwijmel zwijmel slijm...
Ik loop verlaten over wegen,
Die ik niet ken,
En al kom ik veel mensen tegen,
Ze weten toch niet wie ik ben.
Ik loop door de straten,
Die worden verlicht,
Jongens fluiten, hebben me in de gaten,
Vandaar dit zwijmel zwijmel slijm gedicht.
Sommige jongens zijn net beesten,
Ze denken dat je meteen wilt,
En als je dan nee zegt,
Dan kijken ze verveelt.
Maar ik heb het geluk,
Dat ik een ander soort jongen ken,
Onze relatie kan niet meer stuk,
Want hij weet wie ik werkelijk ben.
Al zeggen sommige vrienden,
Hij is een zwijmel zwijmel slijm jongen, echt heus waar,
Tenminste dat is wat zij vinden,
Maar ja, ze zijn een beetje raar.
Want mijn gevoel,
Dat heet verliefdheid,
En het heeft echt een doel,
Tot in de eeuwigheid.