Het mes glijd over mijn gladde huid
Een traan rolt langzaam over mijn gezicht
Even heb ik spijt, maar dan verschijnt er een lach
Bloed stroomt over mijn polsen
De pijn ontsnapt uit mijn leven en maakt plaats voor verlossing
Mijn mes blijft snijden, heen en weer, harder en harder
Mijn bleke huid, zit nu helemaal verstopt achter een rode plas van mijn bloed
Alles wordt plots waziger, mijn mes valt op de grond
Ik voel niets meer, alleen maar verlossing
Alles is zwart voor mijn ogen, mijn lichaam verlamd
Ik open mijn ogen terug, maar wordt verblind door een hemels licht
Is dit het einde?