Mama...
Grote donkere ogen die naar me kijken.
Vredige,ontfermende ogen,
die me nooit zullen ontwijken.
Zwakte,woede en verdriet,alles hebben ze al meegemaakt.
En niets dat ze doffer maakt.
Die ene glinstering zal er altijd zijn,
mooi groot,en toch prachtig klein.
Mama,hoe vaak heb je het niet al moeilijk gehad?
Hoe vaak zei je niet dat het je tot hier zat?
Mama,als je maar weet hoeveel ik van je hou.
Mama,ik geloof in jou!
Vredige,ontfermende ogen,
die me nooit zullen ontwijken.
Zwakte,woede en verdriet,alles hebben ze al meegemaakt.
En niets dat ze doffer maakt.
Die ene glinstering zal er altijd zijn,
mooi groot,en toch prachtig klein.
Mama,hoe vaak heb je het niet al moeilijk gehad?
Hoe vaak zei je niet dat het je tot hier zat?
Mama,als je maar weet hoeveel ik van je hou.
Mama,ik geloof in jou!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jolly1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||