Geen duidelijk begin en eind,
Net zo onduidelijk als dat het steeds weer verschijnt.
Het komt terug in mijn leven,
Wil er niet aan toe geven.
Het kreeg me in zijn macht,
Droom ervan, elke nacht.
Hoopte er na 5 weken vanaf te zijn,
Helaas achtervolgt het me, gepraat met pijn.
Ziek zijn is nooit fijn,
Maar zo ziek als dit, hoort niemand te zijn.
Geen controle over je lichaam,
Niet meer kunnen zitten en staan.
Alleen je vingers en tenen bewegen,
Week lang compleet stil gelegen.
In diepe slaap gehouden,
Omdat ze mij een kans geven wouden.
Ik heb het overleefd,
Omdat er daarboven iemand is die om me geeft.
Ik heb nog een kans gekregen,
Aan vertrouwen heeft het niet gelegen.
Nu besef ik wat er is gebeurt,
Snap ik waarom iedereen zeurt.
Zeurt als ik gewoon me gang maar ga,
Maar eindelijk weet ik waar ik sta.
Ik ben sterker geworden door dit,
Nu als ik stil voor de openhaard zit.
Besef dat ik gewoon moet leven,
Want mij is nog een kans gegeven..
[..Geschreven door mijzelf, nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen.. Heb de bacterie streptococen A gehad, daardoor bloedvergitiging.. Had dood kunnen zijn, maar heb nog een kans gekregen.. Daar ben ik dankbaar voor..]