Onrecht
Ik trek een bel over me heen, van frisse lucht, liefde, warmte en eerlijkheid.
Die bel daar moet ik nu even in leven, omdat het buiten veel te hard is en gemeen.
Ik kan niet tegen onrecht waar ik niks mee kan, maar het is er wel. Het is wel realiteit.
En ik kan vechten, dwars tegen de bierkaai in, ik kan vechten als een leeuw.
Ik huil, verbijt het in mijn hoofd, plof uit elkaar en schreeuw!
Want ik heb gelijk! Ja, ik heb gelijk! Ik heb gelijk! Hoort u mij? IK HEB GELIJK!
Maar het helpt niet, het wordt er echt niet beter van.Ik word zo ongelukkig man.
Ik kan niet tegen onrecht waar ik niks mee kan, maar het is er wel. Het is wel realiteit.
Zal moeten slikken, het naast me neer moeten leggen en door moeten gaan,
Maar ik wil schreeuwen, want ik heb schijt!
Schijt aan wat het beste is, want ik weet dat ik gelijk heb en je toch wel dis.
Maar het helpt niet, het wordt er niet beter van. Ik word zo ongelukkig man.
Dus trek ik een bel over me heen, waar het leven lief is lief rustig en zacht. Waar niemand iets van me verwacht. Niemand die me raken kan, want ik zit in mijn bel en kom daar even niet meer uit. En weet je dat is MIJN besluit