Noodkreet...
Noodkreet...
Vragen, vragen, vragen,
steeds maar vragen, lieve vriend.
Vragen, steeds maar vragen...
Heeft mijn lichaam dat verdiend?
Tranen, tranen, tranen,
steeds maar tranen in mijn hart.
Tranen, steeds maar tranen...
Wat een pijn, ja wat een smart!
Is het leven dat wel waard,
zulk een pijn en zulke zorgen?
Ik hoop dat de lucht opklaart,
liefst heel snel, ja liefst voor morgen!
Want die ziekte in mijn lijf
doet me rillen, doet me beven.
Het is echt waar, buiten kijf,
ik wil toch alleen maar leven!
Daar om vraag ik, lieve vrinden
steun me, help me in mijn strijd,
bid ook jullie teerbeminden,
dat 'k van kanker word bevrijd!
(05.05.2006)
Reacties op dit gedicht
| Jannie Hoogendam: | Zondag, mei 14, 2006 21:12 |
| Heel heftig joh...Ben er stil van... Knuffel... Jannie |
|
| Renate-td-: | Zondag, mei 14, 2006 20:49 |
| Veel kracht en liefde toegewenst, blijf geloven. Ik zal mijn handen vouwen... En een knuffel |
|
| appeltje: | Vrijdag, mei 05, 2006 13:39 |
| heeel veel sterkte, een warme knuffel en een arm, van mij.. Appeltje |
|
| Reiger: | Vrijdag, mei 05, 2006 13:22 |
| Weet niet goed wat ik moet zeggen, vind dat altijd erg moeilijk. Maar ik wil je toch een dikke knuffel geven als blijk van steun dan maar? | |
| wolkie: | Vrijdag, mei 05, 2006 11:38 |
| Mooi verwoord Heel veel sterkte |
|
| switi lobi: | Vrijdag, mei 05, 2006 10:29 |
| Sterkte........ Liefsliefs, dikke kus....switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Enrico Sagrestani | 
|
|
| Gecontroleerd door: Charissa | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||