Toen verdween de warmte langzaam en besloot
ook de wind te gaan liggen en ik, ik zocht kleumend
warmte in jouw onbekende armen
op de oude, blauwe bank
 
Het was of ik droomde en ook jij beaamde
dat in de schemer je doezelde en weg leek te
zweven, ver weg van de waarheid
terwijl de zomer tergend langzaam
op haar einde liep
 
Jij kende mij niet en ik behoorde jou niet noch
jouw armen, jouw dromen, jouw leven
Waagden wij het te zwijmelen in een waarheid
die niet verder strekte dan de
verdwijnende einder
 
Het eerste blad was al gevallen en de
herfst kondigde het einde van de zomer
aan, nooit zijn wij werkelijk begonnen
nooit geëindigd te bestaan... 
 
 
 
 
Geschreven door
boemerangkind
Reacties op dit gedicht
boemerangkind vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Mathilde: Maandag, april 24, 2006 22:22
helemaal goed.
en de laatste strofe als een kers op de slagroom... geweldig!!!

Over dit gedicht
Auteur:  boemerangkind Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  maneschijn
Gepubliceerd op:  24 april 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.