zij hangt haar treuren
aan de trossen van de medinilla
die zo prachtig bloeide
toen zij elkaar verliefden
schoner dan de wilgen
die zich ademloos weerspiegelden
maar nog net het trillend water
niet beroerde
jonge lente heeft hem opgenomen
in de straling van het zwakke
ochtendlicht dat fluisterde
je moet hem rustig laten gaan
Bert Vos: | Zondag, april 16, 2006 21:18 |
en toen was het verhaaltje nog niet uit ;-) liefs Bert |
|
Mathilde: | Zondag, april 16, 2006 18:29 |
dit kan ik blijven lezen... verwonderd... liefs, mathilde |
|
Innerchild: | Zondag, april 16, 2006 13:48 |
Met (be)verwondering gelezen ... Liefs, Innerchild |
|
lachebekje1988: | Zondag, april 16, 2006 13:30 |
Mooi verwoord. Liefs en fijne paasdagen. |
|
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 16 april 2006 | ||
Thema's: |