Zou ik ooit alleen kunnen zijn in de kamer waar we samen waren
Waar het gevoel van de aanrakingen nog in de hoeken schuilt
Wachtend totdat het terug kan komen
Totdat ik kan stoppen met dromen
Zou ik ooit nog kunnen lachen
Met het gezicht dat schreewend zweeg
Waar tranen in verdronken
Waar jij die tranen droogde
Met de handen die me vasthielden
Die me wegduwen
En zou ik ooit nog van je kunnen houden
Als ik je alles terug kan geven
Want alles wat ik van je kreeg was verdriet
En jij bent de enige die dat niet ziet
En zou ik ooit niet meer van je kunnen houden
Als ik me alleen voel in de kamer waar we samen waren
Als mijn gezicht boekdelen spreekt
Als ik verdrink in mijn eigen tranen
Als mijn hart schreeuwt om gevoelens
Die in mijn gedachten verdwalen
.
Liefje, ik ben niet bang
Het duurt gewoon te lang.