Oh zon

Oh zon.

Het is avond en de straten zijn verlaten.

Ik ga wandelen, pak jas en pet,

De sneeuw knispert, gelaten,

Ritmisch op mijn gelijke tred.

Waar de maan op bedauwde blaren

Een lichte glinstering verspreid,

Legt ze nu van kale takken

Schaduw op het sneeuwtapijt. Ik kijk naar binnen, moe rust op het bankstel Pa bekijkt zich eventjes van binnen, De kinderen spelen een computerspel; Een ”gezellige” winteravond kan beginnen. Ik ga naar huis, mijn koude lijf verwarmen. De wind is guur en fel, Maar voor de daklozen en de armen Is dit wel een hel. Oh zon, laat het toch zomer zijn, Mij wentelen in jouw milde stralen Met een boek en glaasje wijn, Oh zon, laat mij niet langer balen. han janzen 21-12-2005

Geschreven door

neznaj

Reacties op dit gedicht

neznaj vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

L!@:	Dinsdag, april 11, 2006 22:53
prachtig Han... wij verlangen ook onderhand naar de zon... liefs, L!@

Will Hanssen:	Dinsdag, april 11, 2006 16:26
Mooi, verlangend naar warmte geschreven Han. De zon wordt nu al steeds sterker, leg je boek maar vast klaar en zet je wijntje maar alvast koel! Liefs, Will

Over dit gedicht

Auteur: neznaj
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 11 april 2006
Thema's: [Winter]