In het donker wist ik niet
wie je was, hoewel je geuren
voelde een trillen in de lucht
een beven van de grond
bij het raam leken de sterren
te bewegen aan het firmament
opende de deur in kamerjas
handen op de rand wachtte ik buiten
uit de schaduwen van het donker
lekte licht, maakte grijs
een boom, een schuur, een kat
die net als ik ongerust was
op straat verschenen mensen
herkende ome Piet en tante Jo
ze zwaaiden naar me en ik rilde
beefde van de alleroudste kou
Toelichting:
Gerard Reve de meester van het verlangen en het verlies is dood, 8 april 2006. Van zijn schrijven heb ik veel geleerd. Diepe indruk maakte zijn gedicht:
HERKENNING
Nu weet ik, wie gij zijt,
de Jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna,
nog op dezelfde dag, in een café te Heeg.
Ik hoor mijn Moeders stem,
O Dood, die waarheid zijt: nader tot U.