Hier een gedicht over mij,
dat maakt me best wel blij.
Nu kan ik zeggen wat ik voel,
en dat is best een heleboel.
We wonen nu in een ander land,
ongeveer 40 km over de grens van nederland.
best wel moeilijk om mijn vrienden te missen,
en het was best wel moeilijk voor mijn ouders te beslissen.
3 kinderen achter te laten,
niet dat ze nu ons allen haten.
Ik vind het wel erg dat ik hun nu moet missen,
dat kun je niet zomaar effe wissen.
Als ik sávonds wel eens probeer te slapen,
ukt het soms niet t egaan slapen.
Kan soms wel huilen om mijn vrienden, broer en zussen,
als ik soms daar kom wil ze ik ze wel knuffelen en kussen.
Hoop dat ik snle weer naar hun toe ga,
en dan ben ik daar en denk ik bleef ik hier maar.
Maar ze moeten wel onthouden,
dat wij allemaal nog steeds heel veel van hun houden.