Achter alle gebroken stormen
die haar leven hebben overspoeld
achter haar spiegelbeeld
dwaalt ze nog steeds
over de paden van haar verleden
telt ze elke stap
ongezien en ongehoord
droomt ze van vrijheid
op de vleugels van de nacht
ze is een stilte in de storm
een druppel in de droogte
voorzichtig
bewandeld ze weer onbekende paden
durft ze weer te geloven
in de toekomst
schaduw verandert in licht
maar kan niet voorkomen
dat de littekens
eeuwig blijven..