Ik voel mijn levenskrachten afnemen
Wijl de dagen verlengen, maar naar wat
Naar verveling en stilletjes wenen
Als strijk ik nu de laatste plooitjes glad
Soms als een bezoeker mij komt flemen
Voel ik mij te moe of te afgemat
alsof ze mijn laatste rust ontnemen
Leg ik mij dan vlug nog eventjes plat
Met moeite kan ik nog uit de benen
soms is het alsof ik alles vergat
En moet ik het van jullie vernemen
Hoe slecht mijn gezondheid wordt ingeschat
Dan moet ik dit of dat weer innemen
Om nog dieper te vallen in dit gat
Door stijfheid verkrampt van kop tot tenen
Indien ik, uit angst, niet eerst uiteenspat