Al die gesprekken, lost het wat op,
iedere keer weer, stoot ik mij de kop.
Inzien waar het wegkomt, dat is niet fijn,
Ik wil niet voelen, het doet verdriet en pijn.
Allemaal dingen, vanuit vroeger meegekregen,
je mag het best wel weten, ik kan er niet meer tegen.
Het vechten, ik ben het zat,ik ben het moe,
k`heb weinig kracht meer, ik geef het toe.
Nee, ik heb helemaal geen zin in klagen,
maar vraag me vaak af, heeft het nog een kans tot slagen.
Ik besef heel goed, ik moet mijn hoofd niet laten hangen,
want een beter leven, dat is mijn verlangen.
Hennie