De standaard van geduld en hoop nog in je handen
wist je met één zin het slagveld te ruimen van strijd,
onder het geluid van krassende, hongerige kraaien
op zoek naar nog warme resten, een dampend feestmaal.
Zelfs het leven dat niet geboren is, en nooit zou worden,
wenste je verbitterd de dood toe: toon nu geen spijt
om de waarheid die je me vandaag toegeworpen hebt:
niets onder deze maan is wreder dan jouw klare taal.
lachebekje1988: | Woensdag, april 05, 2006 12:58 |
Mooi geschreven! Liefs, |
|
Green eyes: | Maandag, maart 13, 2006 20:32 |
Oei heftig! Kan het helpen wanneer ik je een schouder aanbied? Een man moet zijn hart ook eens kunnen luchten. Geluk & mooie tijden wens ik je graag toe. Lieve groetjes, x! |
|
HIJ&ZIJ: | Maandag, maart 13, 2006 16:00 |
Jeutje..... stil! |
|
chocaatje: | Maandag, maart 13, 2006 10:44 |
brrrr heel heftig.Koud zeg.Liefs mieke | |
Tika: | Zondag, maart 12, 2006 23:57 |
onze eigen pijn maakt onze blind voor de vreugde die sommige dingen zouden moeten brengen.. kusje en een knuffel.. |
|
Mathilde: | Zondag, maart 12, 2006 23:08 |
Leven wij in een parallel universum? Het is haast griezelig hoe herkenbaar jouw gedichten zijn. x |
|
Reusje76: | Zondag, maart 12, 2006 22:14 |
Prachtig verwoord! In mijn bescheiden mening mogen beide waarheden (de wrede woorden en de uitgesproken spijt) er zijn. Kan een cirkel niet alleen maar vol zijn door het laten bestaan van alle kanten en de verbinding daartussen van het rond zijn...? Sterkte en vooral liefde toegewenst! Reusje |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 12 maart 2006 | ||
Thema's: |