Afscheid dat is geen liefdes gedicht
En toch is het tot iemand gericht
Waarvan je veel houdt en afscheid neemt
Wijl je zich van hen of haar vervreemd
Soms is het slecht een tegengewicht
Omdat het leven je heeft ontwricht
Tot dat je na jaren het verneemt
Hoe het noodlot je heeft uitgebeend
Zo voel ik mij nu heel opgelicht
Bij ‘t beeld dat jij mij hebt toegelicht
Nadat ik toch zoveel heb geweend
Alsof jij tot dit beeld was versteend
Dus neem nu maar ons afscheid heel licht
Want het bracht mij weer bij jou heel dicht
Daarom hoe je het nu ook verneemt
Lacht eerst vooraleer je weer eens weent