Stuk speelgoed

''…Mensen raken je waar het pijn doet
Je word soms heen en weer gerolen als een stuk speelgoed…''

..Je wordt continu gebogen tot hoe je moet zijn
Leven zonder je eigen dromen, vol in een licht van schijn
Van buiten kun je van plastic of metaal zijn,
Terwijl er een echt hart van binnen wegkwijnt…

..Je eigen gevoelens weggestopt omdat ze geen waarde hebben
Iedereen weet wie/wat jij bent zonder je echt te kennen…

..Soms ben je niet langer nodig,
Al snel weer overbodig,
Ben je al snel een zonde
En moet je de rest van je dagen slijten in het donker
Of word je omgerolen bij de blokker
‘’ nu 2 ruilen voor de prijs van 1, Bij de achterdeur af te droppen’’…

..Totdat iemand zich weer gaat vervelen
Waarschijnlijk omdat het buiten stormt of regent
Dan word je weer geplukt van de straat
En weer omgevormd tot wat je van binnen haat…

..Een traan rolt langs mijn plastic gezicht
Lippen zijn van ijzer waardoor ik stilletjes zwicht
Longen van rubber, waardoor ik langzaam stik...

..Maak nu maar de keuze, zet mij gerust op je nachtkast
Maar maak geen leugens, ben ik enkel last
Zet er een punt achter en gooi mij linea recta in de prullenbak!