ik weet het gewoon even niet meer
het doet me allemaal weer even zeer
weten doe ik het eventjes niet
maar het doet me toch wel verdriet

het komt nu weer naar boven
ik dacht ik heb het nu een plekje gegeven
ik moet het nu maar eens allemaal vergeten
mooi niet dus, ook al had ik gezworen

nu veranderd het helemaal
het word nu ineens een heel ander verhaal
een hele andere plek het word éen grote vlek
het oude zomaar in de prullebak gedouwd

ik moet het oude achter me laten
aan kan ik het nog niet
want het doet nog steeds verdriet
als ik eraan denk en fotos zie

mijn opa&oma ze betekende veel
soms net nog een beetje meer
zonder hun was er geen leven
ik sprak hun moet toe
maar daar is het niet bij gebleven
ze zijn er niet meer
en daar kan ik nog steeds niet tegen

ik mis ze ontzettend
weet het allemaal even niet meer
want het doet echt zeer alweer
er tegen aan ga ik wel
en dat gaat niet zo snel ben ik bang
want jullie zijn waar ik zo erg naar verlang

nog éen keer in mijn oma's armen
die me nog voor éen keer verwarmen
mijn opa gehoest en geproest
nog éen keer aanhoren
maar dat gaat gewoon niet
want ik heb ze toch echt verloren