Ik staar uit het raam
met rode ogen
van al het huilen
een zere keel
ik heb geschreeuwd
probeerde alles kapot te slaan
hoe hard ik ook probeerde
me lichaam was verstijft en kon het niet
de pijn in me hart verscheurd me nu
me andere gevoelens zo onvindbaar
verder alleen verdriet
van wat er die avond gebeurde
Het is niet makkelijk te vergeten
elke keer zie ik die beelden weer door me hoofd
ik zal hem nooit meer vergeven
het litteken blijft voor altijd in me hart