ik zou met je willen praten
maar ik weet
ik ben te laat
want ons heb je verlaten
ik had je nog zoveel dingen willen zeggen
en vooral de woorden ik hou van je
diep in je hart wist je dat het zo was
maar had het zo graag willen zeggen
ik zeg het nou
als ik sta bij je graf
eigenlijk best wel maf
want er wordt niks terug gezegd
maar ze komen bij je aan
maar toch had ik nog even me arm om je heen willen slaan
en nog over van alles kunnen praten
maar het kan niet
je zit in mijn hart
en dat is heel bijzonder
maar had graag nog even met je willen praten
in mijn hart ben je er
L.I.E.: | Vrijdag, januari 27, 2006 14:41 |
Erg mooi en ontroerend gedicht. Het is altijd moeilijk om tot het besef te komen dat iemand die je dierbaar is, er niet meer is. Dat je niets meer kan zeggen. Daarom is het beter om alles te zeggen op het moment dat je het wilt zeggen. |
|
*Emms*: | Dinsdag, januari 24, 2006 21:06 |
gelukkig zittiiej in je hart,, heel herkenbaar dit gedicht,, Liefss |
|
Ikkiewel ( Stella ): | Dinsdag, januari 24, 2006 10:42 |
Jessica.... het kan goed doen.... al krijg je geen antwoord, de wetenschap dat hij luisterd en in je hart zit. groetjes en knuf Stella |
|
Nemesis: | Dinsdag, januari 24, 2006 10:41 |
Geloof doet leven. |
|
Auteur: *jessica* | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2006 | ||
Thema's: |