Ik verstop me in de verdoemdheid
van verhalen die leven doen leven
en al brekend hun weg vervolgen,
mijn sprookjespaleis heb je vernield
uit wanhoop naar nachten, o zo stil.
Ik verlang niet langer naar morgen,
het angst huilen om verleden tijd
past me beter na dat wat geleden is
en de muren om mij heen bouwen
op een verloren liefde, o zo bitter.
Ik schreeuw mijn hart eruit in stilte
nadat je mijn dromen verscheurde
uit bitterzoete jaloezie op liefdes
en illusies brak met de waarheid
geschreven in tranen, o zo zacht.
Jij was mijn Romeo uit duizenden
maar ik was niet, nooit jouw Juliet.
Bengelmans: | Woensdag, januari 25, 2006 06:48 |
hmm komt me bekend voor :P mooi geschreven lieverd! hou van je! kus en knuffel |
|
Mathilde: | Dinsdag, januari 24, 2006 22:00 |
wow... een klassieker! liefs, mathilde |
|
Deep Wishmaster: | Dinsdag, januari 24, 2006 21:25 |
- en daar vervloog mijn laatste hoop. ik wens mezelf veel sterkte om de tweede ondergang te verwerken. liefs DW |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, januari 24, 2006 01:05 |
Mooi fictief gedicht. Graag gelezen. Trustenknuf, Peter. |
|
L.Bert: | Dinsdag, januari 24, 2006 01:01 |
Liefdesverdriet zo heftig, ontstaan uit de jaloezie van hem. Een drama! | |
Green eyes: | Dinsdag, januari 24, 2006 00:57 |
O zo mooi ;-) succes! Liefs Greentje |
|
chocaatje: | Dinsdag, januari 24, 2006 00:40 |
Prachtig, gelukkig fictie. Ja doen we!! elkaar weer een keertje spreken.Liefs mieke |
|
Riann: | Dinsdag, januari 24, 2006 00:17 |
echt een topper succes..liefs | |
wijnand.: | Dinsdag, januari 24, 2006 00:15 |
prachtig | |
Auteur: Monique de Boer | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 24 januari 2006 | ||
Thema's: |