Kluwen troosteloze wolken scheren
langs een hemel van zwart basalt
geletterd staat mijn weerloze naam
in de schaduw van een duistere wolk
die in verlenging boven mijn leven hangt…
Mijn ziel viel ten prooi aan zoveel verdriet
bodemloze putten spuwde het zwavelzuur
die mijn wegen verteerde naar enig geluk
het asfalt schroeide zich in mijn voetzolen
verduisterde in stroming de klare lucht…
Een innerlijke strijd deed mij herleven
de matador verheft het rood tegen hoorns
welke inbeukte op mijn gekwetste ziel
nu verheven de arena van het leven betreedt
de strijd aanvaardt op een gelijk niveau…
ja©ky: | Maandag, januari 23, 2006 07:46 |
Heel mooi...zoals altijd Toppie jacky |
|
Cheeke: | Maandag, januari 23, 2006 04:20 |
Ondanks het thema, een juweel van een gedicht. Zo puur en intens! Liefs, Cheeke |
|
Rien de Heer: | Maandag, januari 23, 2006 00:47 |
Met bewondering gelezen..... Groetjes, Rien. |
|
erje: | Maandag, januari 23, 2006 00:45 |
als je in een kwade bui zo`n woordkeuze kunt neerzetten vind ik je top, mooi gedaan geroeten erje |
|
Peter van der Linden: | Maandag, januari 23, 2006 00:42 |
Ben onder de indruk van dit prachtige gedicht. Slaap lekker, Peter. |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2006 | ||
Thema's: |