*** Mijn lach verdwijnt ***

Vanmiddag hadden we het over
koala's in kroatie,
goudvisjes en meer van die onzin

Het niveau was weer laag
sommige waren geirriteerd
andere keken naar ons met een glimlach

We hebben gehuild van het lachen
buikpijn
en spierpijn in onze lachspieren

Maar dan kom ik thuis
en verdwijnt Pino naar de achtergrond
ben ik moe, stil en verward

Zonder dat ik weet wat er is
een brok in me keel
maar de tranen willen niet stromen

Dan lijken de dingen van vanmiddag
ineens niet meer zo grappig
en ben ik verdrongen in mijn eigen gedachten

*Pino is mijn bijnaam, in ons groepje zien we onze bijnamen voor ons als we melig zijn en onze echte namen als we serieus bezig zijn, vandaar dat Pino naar de achtergrond verdwijnt*

Geschreven door

anne(22)

Reacties op dit gedicht

anne(22) vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

SaMm,,:	Donderdag, januari 19, 2006 19:32
gebeurd iedereen wel eens meis.. fijn dat je het toch zo leuk kan hebben :D goed geschreven meis Liefs je zussie Hvjou!

Maril�ne B.:	Donderdag, januari 19, 2006 18:25
je bent niet de enige die wel eens last heb van wisselende stemmingen!! liefs Marilène

Over dit gedicht

Auteur: anne(22)
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 19 januari 2006
Thema's: [Verwarring] [IK]