En je vat slaap
ik tel ze niet
vergeet alles
wat ik weet
We draaiden
in een draaimolen
aten suikerspinnen
de jeugd leek een boek
Zuchten de wind
toen ik mijn hand
in die van jou legde
Een vrijbrief voor liefde
leek de kus te geven
dat tipte aan je wang
Het voelde zo bekend aan
het moment
dat ik niet benoemen kan
sunset: | Donderdag, januari 19, 2006 11:51 |
Nostalgisch verlangend mooi. Liefs, sunset |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, januari 19, 2006 07:36 |
Heerlijk! |
|
Klaes: | Donderdag, januari 19, 2006 07:16 |
als een kat zou ik hier bij kunnen spinnen groet/klaes |
|
Fri..: | Donderdag, januari 19, 2006 00:39 |
Super. Niet benoemd, maar de sfeer komt heel mooi over. Zo verliefd, zo ja:) graag gelezen Liefs, |
|
L.Bert: | Donderdag, januari 19, 2006 00:38 |
Fraai dit lieve gedicht! | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 19 januari 2006 | ||
Thema's: |