Astrid je doet me veel pijn
Ookal ben je nog maar klein
Je voelt je goed want je bent slanker
Je scheld naar iedereen met kanker
Je weet niet wat er met mij is gebeurt
Iets wat me in een zwart gat had gepleurt
En elke keer als jij me weer uitscheld
Is het alsof er bij mij word aangebeld
En als ik dan de deur open
Dan is daar weer mijn verdriet
Maar dat is het gene
Wat jij niet aan mij ziet
Stop met dat schelden,
nu meteen
Zo ben je niet lief,
In m’n buik een steen
Hou je nou op?
Dan ben je weer lief
Dan worden we weer friendjes
En ben je niet meer naïef
kusje van je zusje