(voor mijn Mathijsje die me onlangs ontnomen is)
ik zie je nog wegzoekend
naar de maatschappij
weet je nog, die eerste keer
echt schattig,
jij paste zo bij mij
ik was wat ouder
dat vond je niet erg
samen vlinders vangen
dromen, onze verwachtingsberg
ik ben je gaan veranderen
en het stoorde je niet
maakte je langzaam heel
geslaagd leven in’t verschiet
ik kookte, ruimde alles op
maar jij begon meer te drinken
wild schoppend om je heen
koppers uitdelen zonder verpinken
uniformen kwamen je halen, aargh
wij, uiteengescheurd als een natte krant
ze sloegen jou tot je huilde…snik
placentaliefde stopt niet
aan de buitenkant
vaarwel mijn kind