Licht schijnt door de ramen, de kou straalt er vanaf
Zwijgende stilte in een lege kamer
Gedachten als een zandstorm door mijn hoofd
Zoveel te doen en zoveel bergen te verzetten
Pijn komt op en blijft steken in mij
Ik kan me niet bewegen, ik kan niets doen
Alles blijgt liggen en ik kom niet verder
Verdrinken in een zee van verlorenheid
Ik voel het, ik ben mezelf weer even kwijt...
Anonymous:: | Donderdag, januari 12, 2006 19:44 |
Heel mooi! Ook zeer herkenbaar. Vooral je laatste zin vind ik heel sterk. |
|
mums: | Donderdag, januari 12, 2006 00:09 |
even pas op de plaats, dit hebben we allemaal wel eens. niet opgeven. liefs mums |
|
Auteur: marsch | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
Thema's: |