diep is de bodem
nauwelijks zichtbaar
vertroebelt door de stapeling
van angstig schreeuwen
verstomd achter het vlies
rot geurt de gist
smeulend in geestbelt
met vrees voor ontploffing
geklemd tussen stemmen
die giftig spreken
gebroken de blik
machteloos kermzwijgs
spreken de balk van bangheid
slechts een splinter rust
kan ik in stilte reiken
mums: | Woensdag, januari 11, 2006 23:29 |
vele zaken staan de laatste tijd op ontploffen,hoop dat jou splinter iets van onzekerheid weg kan nemen. liefs mums |
|
Raira (Ria): | Woensdag, januari 11, 2006 22:49 |
het is weinig bijna niets maar de kleinste splinter is misschien nog net een houvast om een prikkel te kunnen geven of ontvangen indrukwekkend en triest rakend liefs en warme knufff Ria |
|
lommert: | Woensdag, januari 11, 2006 22:33 |
indrukwekkend gedicht...'geestbelt'...waar het altijd rottend is mi.Daar te vVertoeven lijkt me onaangenaam... xxliefs willem |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 11 januari 2006 | ||
Thema's: |