De wolken ooit zo wit aan de blauwe hemel
Zijn vergrijsd, maar niet van ouderdom
De eens zo fantasievolle vormen
Zijn vervilt en vervuild tot vieze watten
De bloemen die behoren te bloeien
In maart,april, mei en juni
Zijn verdronken door het bloed
En gestikt in het donker
Mijn toekomst zal niet meer hetzelfde zijn
Sterven is meer nabij dan ik besef
De bloemen zijn vergaan
En mijn leven vergaat ook snel
ring: | Woensdag, januari 25, 2006 22:12 |
lekker gedicht zeg. en ik ben nog wel 10 jaar ouder.. hahaha,oh ja fictiexxxingrid |
|
Gert: | Woensdag, januari 11, 2006 22:53 |
Sterk gedicht Mieke. Gelukkig fictie ja. Liefs, Gert |
|
hiljaa: | Dinsdag, januari 10, 2006 10:43 |
droefmooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
L.Bert: | Dinsdag, januari 10, 2006 10:02 |
Een mooi gedicht van deze schrijfster. Gelukkig fictief! En ja, het leven van ons allen vergaat snel, dus somber niet, maar leef!! | |
elze: | Dinsdag, januari 10, 2006 08:53 |
mooi dit,,,droef wel laifs,,elze |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 10 januari 2006 | ||
Thema's: |