In het donkerste donker
raak ik de weg kwijt
huil en bid zachtjes
laat me niet alleen, ten spijt
de woorden bereiken je niet
die blijven hangen in de mist
en bouwen bergen die
onbegaanbaar zijn, als jij eens wist
de top zal ik nooit bereiken
ik slenter stilletjes beneden aan
laat mij maar rustig zitten
ik blijf hier nog wel even staan
verstoord is mijn verlangen
afgewezen, niet verdiend
ik sprokkel zelf wel houtvuur
de warmte komt zoals verdiend
op een dag word ik wakker
met een heel heldere geest
het licht zal me brengen
waar ik nooit ben geweest
dansen zal ik, zingen van plezier
een nieuwe kijk, nieuwe levenslust
en ik treed terug in de wereld
en kus mijn leven, zoals ik nog nooit heb gekust
Gert: | Vrijdag, januari 06, 2006 22:41 |
Ik vind hem erg gaaf! Mooi. Liefs, Gert |
|
hiljaa: | Vrijdag, januari 06, 2006 21:29 |
ik hoop zo een dag tegen te komen! knufliefs--hiljaa-- |
|
m@rcel: | Vrijdag, januari 06, 2006 20:41 |
heel mooi Remie Liefs m@rcel |
|
poky: | Vrijdag, januari 06, 2006 19:41 |
heel mooi fictief gedicht,heel graag gelezen,poky | |