duik mijn slotgracht in
mijn kasteel is gevallen
de slotgracht heeft gefaald
bandieten zijn weer binnen
hebben koppen van de romp gehaald
ik sprong, mijn schaduw heeft
me opgelapt toch word ik
weer gehangen in de grijns van
hen die mij hebben gevangen
de torenkamer was te groot
in uitzicht over leven en de dood
toch ga ik hen ontsnappen door met
een andere verslaving aan te pappen
treed in het koninkrijk van
zeven geesten, zij willen geld
zorgen voor mijn beesten
tot wij door honger zijn geveld
ik heb het opgegeven
dit leven is een spel dat wordt
gespeeld door wezensvreemden
ik duik mijn slotgracht in, vaarwel
wil melker
06/01/2006
J.H. Vergne: | Zondag, januari 08, 2006 01:39 |
welk spel is dat ? wel een practig gedicht. groetjes |
|
moonwoman: | Vrijdag, januari 06, 2006 14:53 |
mooie weerspiegeling van jou,herkenbaar ook voor mij. lieve groeten. |
|
Cheeke: | Vrijdag, januari 06, 2006 14:41 |
Heel mooi en je inzicht alleen al vind ik moedig... Liefs, Cheeke |
|
Cheeke: | Vrijdag, januari 06, 2006 14:01 |
Paar maal gelezen en dan toch een beetje van begrepen... Liefs, Cheeke |
|
Klaes: | Vrijdag, januari 06, 2006 12:39 |
wandelend vreemd in de oudheid groet/klaes |
|
L!@: | Vrijdag, januari 06, 2006 09:04 |
jij kan helemaal niet duiken... ;-) x L!@ |
|
hiljaa: | Vrijdag, januari 06, 2006 08:29 |
wereldsvreemd gedicht!! graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 06 januari 2006 | ||
Thema's: |