Stilte na de storm
De stilte verbaast me
Gierend, striemend was de storm
Dagen, maanden lang
Niets leek zoals het was
ogen toegeknepen gefocust op dat wat was
het goeie vasthouden
ik sla het stof van mij kleren
zie afgerukte takken, de storm speelde een spel
De stilte geeft me rust
En voel mijn hart mijn verlangens
Dromen, dat is alles wat nog aanwezig is
Maar ik moet verder.
Zou het lukken
Zonder de verloren gegaan bagage
Die ons het leven samen maakte tot wat het was?
Maandenlang waren we samen
de liefde als een niet te beheersen tornado,
hartstochtelijk, wild en onberekenbaar.
Rukwinden van vele kanten
Liefde, als een orkaan
Moest ik er voorzichtig mee zijn?
En dan plotseling de stilte …..
We gaan verder, ieder zijn weg
een herinnering rijker,
een ervaring rijker,
ik kijk vooruit
op de weg die vol bochten is
slecht te overzien.
Wat zal de toekomst me brengen?
Zal ik nog haar zien?
Waar dan ook?
Hoe dan ook?
Met haat? Met een lach?
Met een glimlach vol liefde op haar gelaat
Er was zo veel, en nu zo weinig
Vragen rijker, antwoorden armer.
De stilte na onze liefdes storm
Ik kijk niet om maar ga mijn weg
Dankbaar voor wat er was
Koester de herinnering de storm van liefde
De orkaan van harstocht
Ik hou me vast aan het goede wat er was
Beklemend de stilte na de storm