Mn hart gedeeltelijk verscheurd.
Denkend aan jouw, niet bevattend waarom nou.
Telkens opnieuw luisterend naar
De weg en Goodbye my lover.
Een rot, misselijk gevoel van binnen.
Loop dragend met een foto van je rond
om toch maar iets van je me te hebben.
Dan je alleen in mn hart bij me te dragen.
Ik wou dat ik bij je kon zijn, je in mn armen sluiten
en tot rust komen.
Kijkend naar jouw msn-naam.
Jouw niet kunnen aanspreken zoals normaal.
Jij hebt mij nodig en ik jouw.
Ik kan het niet aan.
Ik zou niet weten hoe mijn leven erna zou
uitzien wanneer jij weg bent.
Het kan gewoon niet waar zijn en
het moet een nachtmerrie zijn ipv werkelijkheid.
Ik begrijp het niet, net zo min als je het niet begrijpt.
Mensen die me vragen wat er is, maar ik
kan het ze niet vertellen, daar doet het
me te veel pijn voor.
Elke avond in bed liggen huilen, bij het
horen van De weg en Goodbye my lover,
bij de gedachte jou niet meer te mogen spreken
of zien, niet meer met jou mogen omgaan.
Kosten wat het kost maar mijn vriendschap
met jouw zou ik nooit kunnen opgeven.
Afscheid moeten nemen is onmogelijk.
Ik ga wel weg maar verlaat je niet.
And I love you, I swear that’s true.
I cannot live without you.