Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Volgende dimensie
Net buiten m'n zicht
kronkelt ongeziene essentie
de riolen uit en
sprint met 'n knipoog
mijn verstand uit
Intussen knikkebolt
de versufte tijd achter
de dubbelbeglaasde mensheid
en blijft het
langzaam middag worden
Terwijl 'k oversteek
kijk ik verbluft toe
hoe de zon aan
mijn kant van de straat
blijft schijnen en me
schunning
een vervlogen snuifje
wolk aanbiedt
Reacties op dit gedicht
Verilan vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
manik
:
Dinsdag, december 06, 2005 17:36
zit te denken wat ik kan zeggen alleen stilte doet er recht aan groetjes Hennie
MizzTeaQ
:
Dinsdag, december 06, 2005 15:52
Nice!!!
Liefs ,
Over dit gedicht
Auteur:
Verilan
Gecontroleerd door:
Sunflower
Gepubliceerd op:
06 december 2005
Thema's:
[Dromen]
[Fictie]