koude, harde regen slaat op het bed
van verschonende nood in de gevangenis
muren van verkleinende betekenis
met een ruk door de gulzige wind weggevaagd
daken hielden het niet en voeren als
opluchting mee met de snijdende wind
waarmee het knuffeldier met een harde klap
op de vloeren van het verzuim sloegen
als tranen konden brand, waren de funderingen
van de door kille lucht omringde gevangenis
reeds weggevaagd en tot zwarte as omgetoverd
van alles hier niets meer over
maar het knuffeldier bleef zoals het was
zonder enige gelaat van angst
niet van haar plek af te krijgen
en zonder enig gevangenschap blijvend in de
beschermende armen van het verdriet
5 december