Nee, ik wil niemand spreken
Praten doet zo’n pijn
Ieder woord een marteling
Mijn buik wil janken
Maar trekt samen en blijft stil
Merk het alsjeblieft niet op
Trek geen woorden meer uit mij
Laat mij maar blijven
Veilig in mijn hoekie
Al lost dat ook niets op….
Ik wil het nu niet meer
Trek me liever terug
Alle mensen die het weten!
Oh, kon ik maar veilig weg…
Een vlucht
Maar lieve lieve mensen
Blijf heel dicht bij mijn zij
Want het doet zo’n pijn vanbinnen
Mijn buik, mijn lichaam, verkracht
Het moet ooit weg uit mij
En al geef ik bijna op
Smeekt mijn blik
Laat me toch met rust
Het verstand vecht bikkelhard terug!
Dus laat me toch maar niet alleen…
Trek me tegen je aan, breng me rust